.

امام حسین(ع)پیام خود را نه روی سنگی نوشت ونه حجاری کرد آنچه او گفت ،در هوای لرزان ودر گوش افراد طنین انداخت ،اما در دلها ثبت شد به طوری که از دلها گرفتنی نیست وخودش کاملا به این حقیقت آگاه بود آینده را درست می دید که بعد از این حسین(ع)کشته شدنی نیست وهرگز کشته نخواهد شد.

ما همان جراحت خوردگان کوی عشق حسینیم اگر چه صحنه کربلا را با چشم خویش ندیده ایم اما با چشم بصیرت دیده ودرک کرده ایم.

بانو سلام بانوی کوچه های شام من آمدم که جراحت دل تو را به گوی شیعگی پدرت علی مرحم باشم.

بانو هر چه زخم داری روی تن شیعه بگذار هر چه بغض داری در گلوی شیعه بگذار.

دیگر بس است بانو تو نظاره کن بگذار شیعه بخواند.

بگذار من از حسین بگویم از کربلا .

از مکتب خانه ات عاشورا